red.diariocritico.com
O último candombe

O último candombe

Por Manuel Suárez Suárez
viernes 14 de marzo de 2014, 09:43h
A nosa vella emigrante non está nada animada. Séntese abatida despois da morte do seu admirado Páez Vilaró. Hai uns poucos días estivo diante do lugar que ocupaba o histórico conventillo do "Novo Mundo" aplaudindo o paso de don Carlos que co seu son do tamboril ía chamando para a gran festa do candombe. Agora mesmo, se non tivese un compromiso en Tacuarembó con Gardel, estaría en "Casapueblo" lendo un pequeno texto de despedida para un artista singular que puxo un sol e unha flor no camiño dos honrados uruguaios que defenden a  identidade da fermosa Banda Oriental.
 
·         Gardel: Veo amiga Diáspora que venís con tristeza en la cara. Supongo es motivada por la muerte del gran Páez Vilaró. También yo estoy jodido porque se fue sin que pudiese agradecerle el homenaje que me hizo en la porteña avenida Figueroa Alcorta. Aquel mural es una maravilla. Me pintó sonriendo y con mi famoso sombrero en el centro de la pared de un alto edificio. Aquel "funyi" me identifica en todo el mundo, gracias a las geniales fotos del querido gayego Silva.
 
·         Diáspora: Acertaches, a miña tristeza débese ao falecemento de Páez Vilaró.  Acabo de velo nas "Llamadas" e dóeme porque era unha persoa comprometida coa identidade propia deste Uruguai que eu levo no corazón. Sei que viaxará docemente enriba dun tamboril e que será recibido con todos os honores aló enriba. Cando chegue terá o seu mate amargo nun lugar reservado do "Fogón de Artigas" xunto a Zitarrosa e Julio Sosa. Volvendo aos nosos asuntos prezado Carlos, quero seguir afondando na túa vida porque cando falamos en Piriápolis quedei con moitas preguntas no tinteiro. O de Medellín foi moi duro e non sei se estás recuperado do corte violento da túa carreira.
 
·         Gardel: Mirá, amiga, no es fácil el responderte sobre mi carrera artística. Al principio me quedé muy caliente después del 24 de junio de 1935. Tenía planes a nivel personal. Pensaba casarme con Isabel y mudarme al ranchito de Montevideo. Quería tener un par de botijas. Los imaginaba corriendo felices por el Parque Rodó. Irían conmigo hasta la "La Mondiola" para escuchar las historias de cuando el cordial abuelo Soliño  se  acercaba a la orilla del mar con los hermanos Collazo. Me duele en el alma el no poder tener una familia. Soy un fracasado total en la vida familiar. A lo mejor me pasó factura el autoritario proceder del coronel Escayola
 
·         Diáspora: Hai algo que non chego a entender ben con respecto a que no Uruguai tardasen tanto tempo en recoñecer o teu berce tacuaremboense. Ata que Erasmo Silva Cabrera publica a súa pioneira investigación ninguén falaba de Tacuarembó. Certamente, cómpre clarexar que hai notas túas na prensa con manifestacións inequívocas sobre a orixe uruguaia. Despois do libro de Erasmo as críticas foron negativas tal coma se fose unha fantasía dun tolo que inventa unha historia de ficción entre un coronel e tres irmás aló no norte uruguaio. Case ninguén cría que o teu pai fose o coronel Escayola.
 
 
 
·         Gardel: El asunto tiene fácil explicación. Pensá que cuando Erasmo publica su trabajo ya habían pasado 30 años de mi despegue frustrado en Medellín. En Buenos Aires los afanancios tuvieron muchos años a su favor para mentir con insistencia para tapar el robo de mi herencia. Eran muchos los interesados en chupar de arriba mediante el lindo ingreso de mis derechos de autor. El cuento francés les daba guita. Si se descubre el pastel los mangos se van para mi única familia que era la biológica, los Escayola Oliva. El único chorro garronero no fue Defino porque necesitó de cómplices para poder armar la joda del testamento ológrafo. Él, lo que hizo bien, fue el poner por escrito la farsa para utilizar a la infeliz de doña Berta como una marioneta. Ella se dejó llevar. No podía hacer otra cosa. Estaba abatida por la muerte de su hijo Charles Romuald que murió en la guerra de 1914.
 
·         Diáspora:  A verdade, Carlitos, é que parece unha novela. Tes que recoñecer que o tal Defino era un lince. Fíxote pasar polo fillo de dona Berta nacido en Toulouse. Está moi ben pensado! Hai feitos na historia da humanidade que son curiosos pero no teu caso é algo fondamente maquiavélico. Rouban o teu patrimonio e tamén a túa identidade. O que pasou faime máis fanática admiradora túa. Es persoa chea de nobreza que triufaches por enriba de todas as adversidades. Saír de Tacuarembó para chegar ao máis alto pedestal do monte Olimpo non está ao alcance de calquera. Cada día cantas mellor e non hai volta que darlle. Cada ano que pasa vai medrando a túa figura de home solidario que defende con paixón singular os ideais identitarios riopratenses.
 
·         Gardel: Ahora mismo estamos sentados en el alero de la casa en donde nací. Me vienen al bocho una serie de imágenes y de recuerdos de la primera infancia. Me acuerdo perfectamente que allá abajo, cerca del ceibo, me recostaba en el pedregal para observar los vuelos de los horneros. La feliz yunta iba y venía. Tenían un objetivo. ¡Pucha que da vueltas la vida! Me reí mucho cuando me bautizaron como "El Zorzal Criollo" porque lo realmente quería era ser un hornero más del lindo Valle Edén.  ¿Entendés lo que quiero decir? El exterior era de sonrisas y triunfos. Me aplaudían y me pedían autógrafos sin saber que dentro cargaba con el dolor de criarme sin padres viendo como los horneros levantaban el nido de barro. Vos hablás de una novela. Yo hablo de la realidad pura que bien es sabido supera a cualquier ficción. Mi ambición no incluía llegar a ningún monte griego, me bastaba con tener un ranchito y una compañera y unos gurises a los que les pudiese hablar de unos amigos horneros que conocí por los campos de Tacuarembó.
 
·         Diáspora: Vou ler un breve comentario do director teatral Carlos Maggi  que reflicte moi ben, coido eu, cales son os sinais de identidade dos uruguaios: Es cosa sabida que cada país favorece a sus habitantes por el sólo hecho de nacerle encima. Nosotros traemos de nacimiento dos vacas, un mate y Carlos Gardel. Ti meu amigo estás máis arriba que calquera figura da curta historia uruguaia xa que entras en todos os fogares para animar aos cidadáns a ser cada día mellores persoas. Tes a vantaxe sobre don Xosé Artigas ---o ético Patriarca da Banda Oriental--- de que a túa voz vive en nós. Ademais e por se fora pouco, trátase dunha voz máxica que abre os nosos corazóns aos sentimentos de irmandade.
 
 
·         Gardel: Bueno...bueno...te estás pasando un poco. Acepto que cantaba bien y que siempre ayudé a cantidad de gente que me lo pidió pero de magia nunca supe nada. Uno de los apodos era "El Mago" pero no me identifica porque yo era el "Guacho". Una buena diferencia para corroborar el dicho de que las apariencias engañan. A lo mejor fui siempre una visión que realmente nunca existió. A lo mejor fui un curandero pero evidentemente sin dotes para la adivinación. Un gil para detectar a los jodedores que me rodeaban. Hay una frase del físico Albert Einstein que conocí por medio del amigo Tito Sclavo ---gran persona--- que usó para tranquilizarme por no haber junado al delincuente de Armando Defino. Si recuerdo bien, es así: Si quieres entender a una persona, no escuches sus palabras, observa su comportamiento".
 
·         Diáspora: A verdade, prezado Carlos, é que estás facendo de min unha "gardeliana" máis activa xa que antes só escoitaba as túas gravacións pero de agora en diante terei que achegarme polo Vaticano para matear co "tano" Francisco. Vou facerlle a proposta de que inicie a tramitación do expediente de beatificación de San Carlos Gardel de Tacuarembó. Estou falando en serio. Non rías, por favor. Ti ben sabes que non son de ir a misa. A nosa  ferruxenta igrexa católica terá unha boa anovación se nos altares poñen o teu famoso retrato feito polo galego estradense Silva. Tes méritos de abondo. Fuches e sigues sendo a alegría de persoas que comungan coa honradez dun emigrante espallador de sorrisos soliarios polo mundo adiante.
 
                                                                                              MANUEL SUÁREZ SUÁREZ
                                                                                             
¿Te ha parecido interesante esta noticia?    Si (0)    No(0)

+
0 comentarios
ventana.flyLoaderQueue = ventana.flyLoaderQueue || [] ventana.flyLoaderQueue.push(()=>{ flyLoader.ejecutar([ { // Zona flotante aguas afuera ID de zona: 4536, contenedor: document.getElementById('fly_106846_4536') } ]) })